Agora.Agora.Agora.Agora.A
música
é
moi
decadente
hoxe.
Agora.
Niso
estamos
dacordo,
porque
todos
preferiríamos
vivir
en
Nova
York
no
76
ou
en
Londres
no
66
ou
en
Vigo
no
82.
Pero
non
AGORA.
Ou
non,
pero
como
calquera
opinión
para
ser
libre
ten
que
ser
fascista
isto
está
baseado
en
xeralizacións
e
medias
verdades
destinadas
unicamente
a
manipular
mentes
suxestionables.
A
obxectividade
non
existe
e
a
razón
téñoa
eu
ou,
en
todo
caso,
quen
edite
este
texto
e
terxiverse
as
miñas
palabras.
En
todo
caso,
o
rock
and
roll
sempre
foi
unha
cousa
de
xente
nova
que
se
rebela
contra
a
xeración
anterior
de
gilipollas
ata
que
se
volve
gilipollas
e
aparece
outra
xeración
que
se
rebela
coa
súa
propia
gilipollez
;;;;
e
durante
eses
momentos
aparecen
discos
que
son
puro
lume
e
que
nos
incitan
a
bailar
a
golpes,
invadir
escenarios
e
romper
mobiliario
urbano.
Ou
non.
E
ás
veces
a
sociedade
se
pon
nerviosa,
ou
non,
pero
logo
pon
de
moda
unha
estética
reduccionista
do
que
é
calquera
destas
cousas
e
aparece
xente
que
se
apunta
á
moda
e
acaba
pensando
que
Minor
Threat son
un
bo
grupo
de
punk-rock
para
tomarse
unhas
caipirinhas
cervezas
(esperando/a)
e
Samuel
L.
París
será
o
próximo
Antón
Reixa
e
haberá
un
revival
de
Anxo
Quintana
e
de
Ramon
Sampedro.
NO
ROBARÍAS
UN
BOLSO
O
problema
hoxe
é
que
necesitamos,
ou
non,
rebelarnos
contra
a
xeración
anterior
de
gilipollas
(nós,
a
xuventude,
ou
non,
xa,
agora)
pero
non
podemos
porque
xa
nos
volvimos
gilipollas
sen
facer
ningunha
revolta.
Vellos.
En
lugar
diso,
apuntámonos
a
todas
as
modas
anteriores
transformadas
nun
par
de
camisetas
estúpidas
que
vende
Zara.
Os
vellos
son
os
inimigos.
Non
haberá
máis
xubilados.
Os
fans,
aprendédeo
xa,
non
tedes
ningún
dereito
á
parte
de
ser
constantemente
ignorados
e
insultados
polos
vosos
artistas
favoritos
porque
se
son
os
vosos
favoritos
son
precisamente
porque
vos
tratan
como
merda.
Os
fans
non
son
nada,
son
vellos,
e
son
os
inimigos,
e
non
teñen
cadeiras,
teñen
spotify.
NO
ROBARÍAS
UN
BOLSO
Nunca
a
xuventude
foi
tan
conservadora,
ata
o
punto
de
que
cando
morran
os
vellos
que
votan
ó
PP
dará
igual
porque
xa
non
hai
máis
que
vellos;
pero
en
todo
caso
o
auténtico
punk
da
política
non
é
Beiras,
é
Toni
Cantó.
Os
dous
son
moi
guapos
en
diferentes
épocas.
Vellos.
Vintage.
Spotify.
Son
vellos,
non
negros.
Son
datos.
Non
conseguiremos
nunca
fabricar
o
noso
Obama
porque
os
negros
fan
todo
mellor,
especialmente
a
música.
Nunca
seremos
negros
e
iso
é
unha
putada
porque
o
rei
está
inchado
e
a
Elvis
xa
lle
pasou
primeiro.
Nunca
foi
vello
nin
baixista
dos
Pretenders.
Cuanto
viejo
y
yo
que
puta.
Un
xubilado
é
un
vello
por
moito
que
diga
o
seu
facebook,
non
é
un
negro.
E
todo
o
mundo
sabe
que
o
progresismo
é
mellor
que
o
conservadurismo,
e
que
paradoxicamente
o
rock
progresivo
era
completamente
dictatorial.
Pero
en
todo
caso
o
15M
apestaba
a
Serrat
y
Sabina
e
Abaixo
a
dentadura
e
ademais,
todo
o
mundo
sabe
que
foi
un
anuncio
de
Vodafone.
NO
ROBARÍAS
SPOTIFY
Eu
non
quero
conservar
a
Rosalía
e
as
muiñeiras
e
vós
tampouco.
Podemos
quedar
para
queimar
mulleres,
libros
e
CDs.
Castelao
era
un
fascista
(Castelao,
Sempre
en
Galiza,
1977).
Aquí
NUNCA pasou
nada.
E
algúns
de
vós
seguro
que
montastes
un
grupo.
Eu
tamén
o
fixen,
e
dedicámonos
a
pasar
a
maioría
do
tempo
xuntos
rajando
doutros
grupos
que
non
coñecemos
porque
son
unha
merda
e
conseguen
moitos
concertos
e
contratos
discográficos
e
que
a
xente
lles
diga
que
molan
e
ter
EPs
e
LPs
e
Singles
e
instrumentos
chulos
mentras
nós
non
temos
cartos
nin
para
comprar
un
prato.
Temos
envexa.
Somos
vellos
cobardes.
Somos
fans.
Somos
os
pais.
Cuanto
viejo
y
yo
que
puta.
Os
vellos
tocan
country
e
blues
coma
brancos.
Robert
Johnson
nunca
se
xubilou.
Nunca
seremos
negros
e
iso
é
unha
putada.
Porque
agora
podemos
perder
as
nosas
casas
e
pasar
fame
pero
dá
igual
porque
non
temos
un
mecanismo
para
dicir
nada
interesante.
A
cultura
non
pode
ser
constitucional.
Son
House
non
é
computable.
Ese
é
outro
problema,
a
xente
agora
é
menos
interesante
que
antes,
probablemente
por
culpa
de
Internet.
As
bibliotecas
públicas
ás
veces
están
ben,
un
día
vin
a
un
home
facendose
unha
palla
vendo
porno
de
balde
nos
ordenadores.
WIFI
é
liberdade.
A
liberdade
non
ten
porque
estar
ben.
He
leído
y
acepto
las
condiciones
de
uso.
A
cultura
debe
ser
ilegal.
OS
CARTEIRISTAS
FAN
ARTE,
OS
ARTISTAS
ROUBAN
BOLSOS
Hoxe
escoitamos
música
pero
escoitámola
mal
en
varios
sentidos
porque
utilizamos
os
altavoces
do
ordenador
e
a
calidade
é
mediocre
e
non
se
distinguen
as
liñas
de
baixo.
Somos
tan
brancos
como
Siniestro
Total,
como
xubilados
vintage,
como
noxentos
publicistas
e
diseñadores
gráficos
limpos.
E
nos
tamén
somos
uns
pedantes.
Me
gusta
el
toque
que
le
has
dado.
Sigue
así
y
llegarás
lejos.
He
quedado
con
los
chicos.
Me
tocan
los
niños
este
fin
de
semana.
Los
peques.
Eran
otros
tiempos.
Doné
semen
y
no
me
siento
orgulloso.
Tuve
que
vender
mis
discos
de
los
Dire
Straits.
Tengo
una
stratocaster
para
los
findes.
O
problema
realmente
grave
é
que
somos
uns
masoquistas
absolutos
en
canto
á
música.
Solo
nos
gusta
a
música
que
xa
coñecemos
e
iso
fainos
completamente
incapaces
de
progresar.
E
todo
o
mundo
sabe
que
o
15M
foi
un
anuncio
de
Movistar
Imagenio.
E
todo
o
mundo
sabe
que
son
datos,
non
negros,
si
vellos,
pero
non
Husker
Dü
antes.
Imos
ós
concertos
de
todos
eses
vellos
e
esperamos
que
se
comporten
como
Status
Quo
e
toquen
todos
os
seus
clásicos
compostos
hai
corenta
anos.
E
eles
volvéronse
gilipollas
e
cumpren.
Por
algo
a
ninguén
lle
gustan
os
vellos.
Eu
quero
xente
xoven
que
sexa
capaz
de
bailar
sen
próteses
de
cadeira.
Ninguén
pagaría
por
un
concerto
de
Stephen
Hawking
ou
Wild
Balbina
aínda
que
os
dous
xuntos
podían
ter
certa
gracia.
Nos
non
temos
cadeira
(silla
vs
cadrís),
nunca
seremos
negros,
e
iso
é
unha
putada.
Eu
quero
acontecer,
como
un
negro.
Hoy
se
cuece.
Tengo
un
iPod.
Un
dos
de
Lobishome
Hüsker
Dü
é
gay,
outro
bisexual
e
outro
ten
un
restaurante.
Pero
todos
teñen
Yoigo.
Os
fans,
aprendédeo
xa,
non
temos
ningún
dereito
á
parte
de
ser
constantemente
ignorados
e
insultados
polos
nosos
artistas
favoritos
porque
se
son
os
nosos
favoritos
son
precisamente
porque
nos
tratan
como
merda.
Os
fans
non
existen,
son
os
pais
e
por
iso
son
vellos
e
non
son
negros.
Eu
quero
acontecer
ou
existir
como
existen
os
grupos
desfavorecidos
no
programa
do
PSOE.
Rubalcaba
é
un
fascista
como
Castelao,
porque
non
pode
ser
negro.
Odio
ós
Telephones
Rouges
porque
me
pediron
que
lles
escribira
uns
textos
e
aínda
por
riba
gustáronlles.
Au
Sang
Suu
Kyi
Aínda
que
hai
que
dicir
que
os
seus
concertos
non
se
parecen
entre
si,
igual
que
os
de
Cañita
Brava
e
iso
é
admirable
e
vibrante.
Stephen
Hawking e
Cañita
Brava
teñen
unha
extraña
relación
co
rock
no
punto
en
que
non
teñen
nada
que
ver.
Porque
o
rock
non
é
música.
Un
grupo
de
rock
é
un
hobby
patético
e
triste
como
o
é
unha
clase
de
iniciación
á
pintura
para
menopausicas
ou
un
recopilatorio
de
Nelson
Mandela.
A
mellor
música
virá
de
grupos
ós
que
non
lles
guste
a
música
e
que
non
ensaien
nunca.
O
rock
non
tivo
nunca
nada
que
ver
coa
música.
Deixade
de
protestar
cando
non
toquen
a
vosa
canción
favorita:
estarán
facéndovos
un
favor.
Fai
ti
unha
mellor
ou
copiaa
e
di
que
é
tua.
Se
seguimos
así
nunca
conseguiremos
asustar
a
ninguén
e
seguiremos
afundíndonos
aínda
máis
nesta
cultura
musical
de
merda
na
que
os
grupos
son
gilipollas,
os
críticos
son
gilipollas
e
o
público
é
vello
e
todos
están
pensando
o
gilipollas
que
son
os
outros
por
non
ir
ós
seus
concertos,
por
non
ler
as
súas
críticas
ou
por
non
tocar
a
música
que
lles
gusta,
e
o
verdadeiro
problema
é
que
todos
son
vellos
pero
non
nos
xubilaremos
e
os
negros
necesitaron
seren
escravos
para
que
o
rock
non
sexa
agora
un
segredo.
Nunca
conseguiremos
asustar
a
ninguén,
e
así
nunca
seremos
negros
e
o
mundo
seguirá
sendo
unha
merda
e
escoitaremos
máis
música
de
merda
composta
para
esquecer
que
este
momento
non
é
o
mesmo
que
antes,
e
antes
non
é
o
mesmo
despois.
De
verdade
imos
deixar
que
o
rock
and
roll
cumpra
cen
anos?
Luke
Homo